Wonderen en tekenen op de 10-de dag
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Charis
21 April 2015 | Roemenië, Şoard
Vandaag was er om acht uur ontbijt. Voor Jan van Damme en Jos een half uur eerder. Zij zouden samen op pad gaan en een auto repareren. Degenen die al op waren, zegenden hen toen ze de deur uit gingen. Toen de rest aan tafel zat voor het ontbijt, kwam Jos ineens hijgend binnenlopen. Waar is het paspoort van Jan, hij is opgepakt door de politie. Even later werd er gebeld: het was met een sisser afgelopen. Jan reed in de auto die gerepareerd moest worden naar de garage voor onderdelen. De zegen heeft de politie belet om verder iets te doen dan te zeggen: we willen je nooit meer zien (waarschijnlijk in die auto met Verlopen Roemeens kenteken).
Een kleine delegatie van de vrouwen, vertrok later in de ochtend naar het vrouwenhuis vlakbij om nog wat luiers te brengen. Daar mochten we de begeleidster bemoedigen die zelf als alleenstaande moeder dit huis runt.
De overige mensen gingen naar Soard om te bidden voor de bewoners. Het mooie was dat Cole en Jamie bij zoveel mogelijk huisjes langs wilden zonder te kijken of de mensen hun hart al aan Jezus hadden gegeven. Er gebeurden bijzondere dingen. Wonderen en tekenen zijn voor ons inmiddels redelijk normaal. Jacob vertelde nog dat ergens een ambulance stopte om een jongen mee te nemen. Ze vroegen of die jongen die avond naar de kerk wilde komen.
In de middag gingen we naar een kerk van David in Secuieni. Prachtig! David vertelde dat deze kerk die nog maar heel kort draait, is begonnen door de wens van vier vrouwen waarvan de oudste 81 bleek. Johan en ik hielden er een praatje. Johan sprak weer prachtig, vol vuur en passie. Zijn oproep om voor mensen te bidden werd door iedereen die aanwezig was, beantwoord. Mijn praatje over Gods onvoorwaardelijke liefde kwam ook aan, een bijzondere ervaring, zeker om de rust te ervaren die ik had, zelfs toen ik ineens kwijt was wat ik wilde zeggen en dat juist kon gebruiken om de mensen te bemoedigen.
Hierna konden we direct door naar Soard, naar de kerk van Cole en Jamie. Dit was inmiddels de vaste plek van Jacob. Men kende hem en zo kon hij voor de derde keer op rij, verder gaan met wat hij op zijn hart had voor deze mensen De kerk was helemaal vol en gedurende de dienst kwamen er steeds meer mensen bij. Onder meer die jongen die in de ochtend door de ambulance werd meegenomen. Hij zat in een rolstoel, al jaren en had een prostaataandoening. Daarnaast wist de schat te vertellen dat hij zich geen man voelde. Er werd vurig voor hem gebeden en hij stond op uit de rolstoel. Zijn benen zijn nu nog heel dun, dus zijn spieren moeten geoefend worden maar hij loopt weer. Verder hebben veel mensen voor elkaar gebeden en na onderwijs van Jacob over het bidden in tongen mochten we zien dat mensen inderdaad in tongen gingen bidden. Onder meer een meisje van 7 die ons helemaal geweldig vindt. Haar ouders hadden een huwelijkscrisis waarvoor is gebeden de vorige avond. Toen ik de hand van haar mama op de schouder van haar papa zag, werd ik bemoedigd: ja, het komt weer goed.
Vlak voordat we weggingen stapte ik nog even af op een meisje met een mooi blauw vest. Ik had echt de behoefte om tegen haar te zeggen dat ze een opleiding moest doen. Ze vertelde dat ze Engels deed op een highschool en dat ze in de ochtend en middag had gebeden of Vader haar wilde laten zien of ze ermee door moest gaan omdat ze ook graag op missie zou gaan. Het antwoord was duidelijk: doorgaan, maak het af, ook de universiteit en daarna zullen de mensen op je pad komen die je zullen helpen om het andere hartsverlangen te realiseren.
Al met al een prachtige dag. Erg vol, maar heerlijk afgesloten in ons favoriete restaurant waar ze zo ongeveer de lekkerste vis van de hele wereld hebben. We hebben het zo goed. Zowel met elkaar als met de mensen die we ontmoeten. Dankbaarheid vult onze harten.
Een kleine delegatie van de vrouwen, vertrok later in de ochtend naar het vrouwenhuis vlakbij om nog wat luiers te brengen. Daar mochten we de begeleidster bemoedigen die zelf als alleenstaande moeder dit huis runt.
De overige mensen gingen naar Soard om te bidden voor de bewoners. Het mooie was dat Cole en Jamie bij zoveel mogelijk huisjes langs wilden zonder te kijken of de mensen hun hart al aan Jezus hadden gegeven. Er gebeurden bijzondere dingen. Wonderen en tekenen zijn voor ons inmiddels redelijk normaal. Jacob vertelde nog dat ergens een ambulance stopte om een jongen mee te nemen. Ze vroegen of die jongen die avond naar de kerk wilde komen.
In de middag gingen we naar een kerk van David in Secuieni. Prachtig! David vertelde dat deze kerk die nog maar heel kort draait, is begonnen door de wens van vier vrouwen waarvan de oudste 81 bleek. Johan en ik hielden er een praatje. Johan sprak weer prachtig, vol vuur en passie. Zijn oproep om voor mensen te bidden werd door iedereen die aanwezig was, beantwoord. Mijn praatje over Gods onvoorwaardelijke liefde kwam ook aan, een bijzondere ervaring, zeker om de rust te ervaren die ik had, zelfs toen ik ineens kwijt was wat ik wilde zeggen en dat juist kon gebruiken om de mensen te bemoedigen.
Hierna konden we direct door naar Soard, naar de kerk van Cole en Jamie. Dit was inmiddels de vaste plek van Jacob. Men kende hem en zo kon hij voor de derde keer op rij, verder gaan met wat hij op zijn hart had voor deze mensen De kerk was helemaal vol en gedurende de dienst kwamen er steeds meer mensen bij. Onder meer die jongen die in de ochtend door de ambulance werd meegenomen. Hij zat in een rolstoel, al jaren en had een prostaataandoening. Daarnaast wist de schat te vertellen dat hij zich geen man voelde. Er werd vurig voor hem gebeden en hij stond op uit de rolstoel. Zijn benen zijn nu nog heel dun, dus zijn spieren moeten geoefend worden maar hij loopt weer. Verder hebben veel mensen voor elkaar gebeden en na onderwijs van Jacob over het bidden in tongen mochten we zien dat mensen inderdaad in tongen gingen bidden. Onder meer een meisje van 7 die ons helemaal geweldig vindt. Haar ouders hadden een huwelijkscrisis waarvoor is gebeden de vorige avond. Toen ik de hand van haar mama op de schouder van haar papa zag, werd ik bemoedigd: ja, het komt weer goed.
Vlak voordat we weggingen stapte ik nog even af op een meisje met een mooi blauw vest. Ik had echt de behoefte om tegen haar te zeggen dat ze een opleiding moest doen. Ze vertelde dat ze Engels deed op een highschool en dat ze in de ochtend en middag had gebeden of Vader haar wilde laten zien of ze ermee door moest gaan omdat ze ook graag op missie zou gaan. Het antwoord was duidelijk: doorgaan, maak het af, ook de universiteit en daarna zullen de mensen op je pad komen die je zullen helpen om het andere hartsverlangen te realiseren.
Al met al een prachtige dag. Erg vol, maar heerlijk afgesloten in ons favoriete restaurant waar ze zo ongeveer de lekkerste vis van de hele wereld hebben. We hebben het zo goed. Zowel met elkaar als met de mensen die we ontmoeten. Dankbaarheid vult onze harten.
-
22 April 2015 - 11:57
Hannie Lakeman:
Hoi lieve mensen,
Zie net dat er nog een blog staat!
Nou zeg, wat een spannend begin van de dag, zit je aan het ontbijt en dan zit er ook al iemand op het politiebureau...en Jos maar heen en weer rennen! Ik zie het al voor me..., goeie ochtendtraining Jos!
Wat zijn er veel projecten waar jullie bij betrokken zijn hè? Never a dull moment!
In die kerk in Soard lijkt het wel een hele opwekking! Wat fijn dat jullie daar vaker naartoe konden gaan en ook resultaten zien...Misschien toch een CBC in Roemenië in de nabije toekomst? Hebben we indertijd wel voor gebeden... Wie weet!
We zijn trots op jullie, wat een HEERlijke belevenissen!
Jan & Hannie XXX ;)) -
22 April 2015 - 12:35
Adriana Marges:
Lieve Maaike en heel het team,
Prijs de Heer maar Hij heeft jullie nodig geweldig!
Wat een vreugde de thuisblijvers genieten mee en dragen jullie in gebed mee.
Evangelie betekent blijde boodschap en de vreugde des Heren is jullie kracht.
Alleluja
Shalom,
Jacques en Addriana -
22 April 2015 - 20:35
Yvon Holtrop:
Hallo Maaike en rest van het super CBC team! We volgen jullie en hebben het regelmatig over jullie op school. Gave ontdekking dat je kan wennen aan wonderen zien en Gods Liefde uitdelen he?
Maar t zal nooit saai worden en smaakt vast naar meer!!
We zien uit naar jullie verslag na de vakantie. Maar eerst, een veilige terugreis en lekker uitrusten. Tot gauw in Nederland.
God is GOOD!
Liefs Yvon -
22 April 2015 - 21:58
Mascha:
Wauw en nogmaals wauw....
Het is echt "handelingen" in action!!!
(Hihi)....niet opgepakt door de romeinen maar opgepakt door de roemenen!!!
-
23 April 2015 - 08:31
Inge Van Thienen:
Hallo Maaike en alle andere geliefden van de Heere,
Wat een heerlijk voorrecht om jullie verslagen te lezen en van de Grote Daden des Heren te mogen meegenieten. Geweldig fijn om zo deze mensen te bemoedigen en van de liefde van God uit te delen.
Zegengroet van Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
